Przyszliśmy tu, aby być wskazówką, drogowskazem dla innych i dla tych,
którzy przyjdą po nas, dla naszych dzieci i wnuków.
Przyszliśmy tu, aby pokazywać, uczyć, wspierać i doceniać.
Przyszliśmy tu, aby tworzyć i kreować piękno i obfitość.
Przyszliśmy tu, aby się jednoczyć, kochać i radować.
Wszystko jest w zasięgu ręki i to od nas zależy, po której stronie będziemy.
Komu będziemy służyć?
I dlaczego oceniamy?
Żeby poczuć się lepiej?
A może dlatego, że oceniamy siebie?
Może nie jesteśmy godni żyć pięknie.
Dlaczego nie jesteśmy godni?
Nie zasłużyliśmy, mamy poczucie winy?
Czyjej winy? Kto jest winny?
Nasi przodkowie, małżonkowie, dzieci, świat na zewnątrz nas?
Można by mnożyć i dzielić, ale można też inaczej.
Nie przyszliśmy tutaj, aby oceniać! Przyszliśmy, aby kochać!
Wybrać bezwarunkową Miłość w miejsce destrukcyjnego Lęku.
Bo może wszystko jest w doskonałym i boskim porządku. A my jesteśmy częścią tej doskonałej boskości. 🙂